Το 2000, η μη κυβερνητική οργάνωση Women’s World Summit Foundation (WWSF) ξεκίνησε την Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Κακοποίηση των Παιδιών και καθιερώθηκε να γιορτάζεται στις 19 Νοεμβρίου. Σκοπός του WWSF, σε συνεργασία με άλλες οργανώσεις που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών, ήταν να κινητοποιήσει την κυβέρνηση και την κοινωνία να λάβουν δράση και να αποτρέψουν την κακοποίηση των παιδιών. Δυστυχώς, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να πεθάνει ένα παιδί από βία ή αμέλεια παρά από ατύχημα. Ακόμα πιο λυπηρό είναι ότι πάνω από το 80% των θυτών είναι οι ίδιοι οι γονείς του θύματος.
Τι είναι όμως η παιδική κακοποίηση; Είναι η δράση ενός ενήλικα ή η αποτυχία του να αναλάβει δράση που οδηγεί είτε σε σωματική βία, σεξουαλική βία, συναισθηματική βία, αμέλεια, ιατρική αμέλεια είτε σε μεγάλο ρίσκο να πάθει κακό ένα παιδί. Η πιο συνηθισμένη μορφή κακοποίησης απέναντι σε παιδιά είναι η συναισθηματική βία και μπορεί να είναι δια βίου. Το γιατί συμβαίνει μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Πολλοί γονείς παρασύρονται και δεν καταλαβαίνουν πόση δύναμη χρησιμοποιούν όταν χτυπούν ένα παιδί για να το τιμωρήσουν για μια σκανταλιά που έκανε. Επίσης πολλοί αγνοούν εναλλακτικές μεθόδους για να πειθαρχούν με θετικό και δημιουργικό τρόπο τα παιδιά και τις περισσότερες φορές καταφεύγουν σε ακατάλληλες και άγριες μεθόδους όπως η σωματική βία. Σίγουρα οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν σκοπό ούτε θέλουν να βλάψουν τα παιδιά τους αλλά πολλοί καταλήγουν να τα κακοποιούν λόγω σύγχυσης επειδή δεν γνωρίζουν τι δυνατότητες και τι ανάγκες έχει το παιδί σε κάθε ηλικία. Ακόμα δυσκολεύονται στο να ανταποκριθούν σωστά στη διαφορετική συμπεριφορά του παιδιού όσο μεγαλώνει.
Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη της παιδικής κακοποίησης είναι η ενημέρωση. Οι οικογένειες πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως ο τρόπος που συμπεριφέρονται στα παιδιά τους τα επηρεάζει και διαμορφώνει το χαρακτήρα τους. Τα παιδιά που βιώνουν βία σε μικρή ηλικία είναι πολύ πιθανόν αργότερα στη ζωή τους να ασκήσουν και αυτά βία, να έχουν προβλήματα υγείας, να εμφανίσουν κατάθλιψη, να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και να αποτύχουν στο σχολείο. Οι γονείς που δυσκολεύονται να χειριστούν τα παιδιά τους και καταφεύγουν σε απρεπή συμπεριφορά μπορούν να συμβουλευτούν ειδικούς και να παρακολουθήσουν προγράμματα εκπαίδευσης γονέων. Σε κάθε περίσταση, θα πρέπει να γίνονται το παράδειγμα για τα παιδιά τους αποφεύγοντας τη βία και μαθαίνοντας τους πως η βία δεν είναι υγιής τρόπος επίλυσης των διαφορών. Ρόλο στην πρόληψη της παιδικής κακοποίησης έχει και η κοινωνία, η οποία δεν πρέπει να σιωπά αλλά να μπορεί να αναγνωρίσει τα συμπτώματα βίας και να αναφέρει τα περιστατικά.
Που μπορώ να αναφέρω περιστατικά παιδικής κακοποίησης; Καλώντας στην Εθνική Γραμμή 1056 για τα Παιδιά SOS (“Το Χαμόγελο του Παιδιού») ή στη γραμμή 11525 της ένωσης «Μαζί για το Παιδί». Επισκεφθείτε επίσης την ιστοσελίδα ΕLIZA (Σωματείο Ενάντια στην Κακοποίηση του Παιδιού) και δείτε με ποιους άλλους τρόπους μπορείτε να βοηθήσετε!
Φωτογραφία: Lora Moore - Kakaletris / Unsplash
