Μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον, έχουν τις ίδιες εμπειρίες, τους ίδιους γονείς και όμως διαφέρουν. Γιατί; Όπως λένε και οι ψυχολόγοι, κάθε άτομο είναι μοναδικό. Κάθε παιδί είναι μια μοναδική προσωπικότητα, έχει μοναδικές ανάγκες και εκφράζεται με μοναδικούς τρόπους. Κάποιες φορές όμως οι γονείς δεν μπορούν να κατανοήσουν τη μοναδικότητά τους και να συνειδητοποιήσουν πως δύο παιδιά που μεγαλώνουν στην ίδια οικογένεια μπορεί να έχουν ακόμα και διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες και περιμένουν από αυτά να συμπεριφέρονται όπως ακριβώς αυτοί θα επιθυμούσαν.
Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι πολλά από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των παιδιών διαμορφώνονται μέσα στην οικογένεια από πλήθος παραγόντων, όπως είναι το μορφωτικό-οικονομικό επίπεδο των γονέων, η ηλικία, η προσωπικότητα και η συμπεριφορά τους. Ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα των παιδιών επηρεάζονται από τις ατομικές τους αντιδράσεις στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος τους. Το ότι ζουν κάτω από την ίδια στέγη και λαμβάνουν την ίδια ανατροφή δε σημαίνει πως αντιλαμβάνονται το περιβάλλον με τον ίδιο τρόπο. Για αυτό το λόγο πολλές φορές οι γονείς χρειάζεται να δείξουν προσαρμοστικότητα και ευελιξία στις μεθόδους ανατροφής που χρησιμοποιούν. Άλλωστε το να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο και στα δύο παιδιά δεν σημαίνει ότι οι διαφορές τους θα εξομαλυνθούν.
Σημαντικό επίσης ρόλο διαδραματίζει και η σύνθεση της οικογένειας καθώς και η σειρά γέννησης του κάθε παιδιού. Για παράδειγμα το πρώτο παιδί είναι συνήθως πειθαρχημένο και υπερπροστατευμένο, το δεύτερο προσπαθεί να ξεπεράσει το πρωτότοκο άλλοτε επαναστατώντας και άλλοτε επιδεικνύοντας εργατικότητα και προθυμία. Το τρίτο παιδί παρόλο που πολλές φορές μπορεί να αισθάνεται αδύναμο, απαιτεί να γίνετε το δικό του. Συμπερασματικά, όλα αυτά όμως δεν αποτελούν τον κανόνα καθώς οι συνθήκες στις οποίες μεγαλώνει ένα παιδί είναι και αυτές μοναδικές.
Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν τα πράγματα γίνονται πιο πολύπλοκα. Αποκτούν ισχυρή βούληση για το τι, πότε και πως το θέλουν και επειδή συνήθως η προσωπικότητά τους δεν προσαρμόζεται στα θέλω των γονιών, αυτοί προσπαθούν να τα αλλάξουν για να νιώσουν δικαιωμένοι από τον τρόπο που τα μεγάλωσαν. Αυτό που οφείλουν να κάνουν οι γονείς δεν είναι να αλλάξουν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των παιδιών τους, αλλά να γνωρίσουν, να αποδεχτούν την ιδιαιτερότητά τους και να την επεξεργαστούν.
Το να γνωρίζουμε την ιδιοσυγκρασία του παιδιού μας και να μπορέσουμε να νιώσουμε την ψυχοσύνθεσή του δεν είναι μόνο χρήσιμο, αλλά αποτελεί και πρόκληση. Αν ξέρουμε τα δυνατά και αδύναμα σημεία τους, μπορούμε να μειώσουμε τις τριβές ή τις παρεξηγήσεις μέσα στην οικογένεια. Η γνώση φέρνει υπομονή και η υπομονή είναι το κλειδί της ισορροπίας όταν έχεις να διαπραγματευτείς με δύο ή τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες. Αν καταλάβουμε εμείς τα παιδιά μας, θα τα βοηθήσουμε να καταλάβουν και τον εαυτό τους καλύτερα και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο εφόδιο για την υπόλοιπη ζωή τους.
Φωτογραφία: Kevin Gent / Unsplash
