Η τιμωρία είναι ένας τρόπος των γονιών να επιπλήξουν το παιδί και να το συνετίσουν ως προς τη συμπεριφορά που πρέπει να έχει και είναι αποτελεσματική μόνο όταν χρησιμοποιείται εκεί που πραγματικά χρειάζεται.
Όταν οι δυσκολίες και τα άγχη της καθημερινής ζωής κάνουν την τιμωρία ρουτίνα, τότε αυτή χάνει το νόημα της και καθίσταται αναποτελεσματική φέρνοντας συχνά πολύ άσχημες συνέπειες στην εξέλιξη της ψυχολογίας, του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς του παιδιού.
Ποτέ δε χρησιμοποιούμαι τη σωματική τιμωρία. Η χειροδικία δεν είναι ούτε λύση, ούτε τιμωρία. Χρησιμοποιώντας αυτόν τον τρόπο τιμωρίας βάζουμε το παιδί σε ένα κύκλο βίας που το ίδιο θα αναπαράγει τόσο μέσα στο σπίτι όσο και σε άλλα περιβάλλοντα. Η τιμωρία πρέπει να είναι συμβολική, να έχει "διδακτικό" σκοπό και όχι να είναι η εύκολη λύση ή το ξέσπασμά μας στις πράξεις ενός παιδιού. Να αφορά τη στέρηση των δικαιωμάτων και επιθυμιών του παιδιού, τα οποία σε άλλη περίπτωση θα απολάμβανε. Πχ. ως τιμωρία για μία όχι σωστή συμπεριφορά, δεν θα δει το αγαπημένο του παιδικό έργο.
Στην περίπτωση της απροσεξίας και όχι αταξίας επειδή λυπάται και το ίδιο το παιδί με την πράξη του μιλήστε του με αγάπη, συμμεριζόμενοι και τη δική του λύπη. Ποτέ δεν πρέπει να τιμωρούμαι το παιδί χωρίς προειδοποίηση γιατί αισθάνεται αδικημένο καθώς δεν γνωρίζει τη συμπεριφορά που θα έπρεπε να αποφύγει. Πρέπει να είμαστε σταθεροί στις θέσεις μας και στις "ποινές" που του επιβάλλουμε, αλλιώς το παιδί νιώθει αμφιβολία και θα προσπαθεί κάθε φορά να μας κάνει να αναιρέσουμε την τιμωρία. Επιπλέον, το δωμάτιο του είναι ο προσωπικός του χώρος, ο χώρος που πρέπει να αισθάνεται γαλήνη και ηρεμία. Συνεπώς στο δωμάτιό του μπορεί να πάει να σκεφτεί και να ηρεμήσει, και όχι για τιμωρία. Ιδανικά οφείλουμε να είμαστε εμείς οι ίδιοι σωστά πρότυπα για τα παιδιά, δηλαδή να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας απέναντί τους και να τους δίνουμε το καλό παράδειγμα για το πως θέλουμε να είναι η συμπεριφορά όλων μέσα στην οικογένεια.
Αν οι τιμωρίες αφορούν την επίδοση του παιδιού στον σχολείο, πρέπει πριν προβούμε σε αυτές, να αποκλείσουμε την ύπαρξη άλλου είδους προβλημάτων πχ. μαθησιακών, συναισθηματικών κα.
Τέλος, αντί για τη λέξη "τιμωρία" προσπαθήστε να χρησιμοποιείται τη λέξη "συνέπεια". Τη λέξη "τιμωρία" δεν θα τη συναντήσουν πουθενά στην ενήλικη ζωή τους, τη λέξη όμως "συνέπεια" θα τη βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους.
Φωτογραφία: Caleb Woods / Unsplash
